یکی از اهداف اساسی آموزش و پرورش شکوفایی خلاقیت دانش آموزان است. اما با وجود اهمیت این موضوع، به علت های مختلف تاکنون کمتر به پژوهش و مطالعه بنیادی و برنامه ریزی در زمینه پرورش خلاقیت دانش آموزان، پرداخته شده است و این درحالی است که به شدت به نسلی خلاق و نوآور نیازمندیم.

برای ایجاد خلاقیت، هوش، استعداد، مهارت و تلاش لازم است، اما کافی نیست. انگیزه درونی نیز باید به آنها اضافه شود تا خلاقیت شکل گیرد. ما باید برای کودکانمان فرصت هایی را به وجود بیاوریم و مهارت هایی را به آنها آموزش دهیم تا استعدادهایشان را گسترش دهند و این محقق نخواهد شد مگر این که بین مهارت ها و علایق آنها وجه مشترکی بیابیم و آنها را رشد دهیم ارزشیابی توصیفی سعی کرده با تغییر در ساختار نظام ارزشیابی آن را به قدری انعطاف پذیر کند تا با شیوه ها و علایق یادگیری متفاوت، انطباق پیدا کند. در کلاس ارزشیابی توصیفی، کودکان در یادگیری فعال هستند و احساس غرور و مالکیت نسبت به کلاس درس خود دارند. آنها در این کلاس آزادند تا انتخاب کنند. راهنمایی می شوند و اختیار دارند تا در محیط کلاس، آن گونه که دوست دارند، یاد بگیرند. معلمین در طرح ارزشیابی توصیفی، با ایجاد جوی صمیمی و مطمئن در کلاس درس فضایی مساعد را برای رشد خلاقیت دانش آموزان فراهم کرده اند تا آنها بتوانند با آسودگی در کلاس به اظهارنظر بپردازند و بدون نگرانی هر سؤالی را که در ذهن دارند، مطرح کنند. آنها یاد گرفته اند که چگونه مهارت های یادگیری را در قلمرو خاص به کودکان بیاموزند. آنها روش تفکر درباره مسائل و قوانین علمی را به دانش آموزان آموزش می دهند. تحقیقات نشان داده است روابط صمیمانه و توأم با علاقه و احترام، نقش مؤثری در خلاقیت دانش آموز دارد.
در ارزشیابی توصیفی، یادگیری تفریحی مهم است. کودکان در کلاس تشویق می شوند که علایق، تجارب و ایده های خود را به کلاس درس بیاورند و اجازه دارند درباره هدف های کار روزانه خود با معلمان بحث کنند. به آنها استقلال کاری داده می شود تا تصمیم بگیرند. احساس آرامش می کنند و تنش ها و فشارهای کسب نمره را ندارند. آنها نه تنها از ایجاد هرگونه زمینه رقابت در کلاس درس، خودداری می کنند بلکه جوی را در کلاس ایجاد می کنند که دانش آموزان در انجام وظایف به همدیگر کمک کنند، در ایده ها با هم سهیم شوند و به نتیجه نهایی کارافتخار کنند و این یعنی خلاقیت.

ادامه :

از سال 1957 تا 1980 کومبز کتابی تحت عنوان بحران جهانی تعلیم و تربیت نوشت بیسوادی در بعضی کشورها ریشه کن و به اوج رشد جامعه رسید اما توسعه در اینجا جایگاهی نداشت تکنو کراتها جای ارباب ها را گرفتندو بر جامعه حاکم شدند و بعد نظریات ایوان ایلیچ (مدرسه زدایی) مطرح گردید سال 1957 (عصر اسپوتنیک) زنگ خطر نظریات کومبز دوباره روشن شد و انقلاب کپرنیک ایجاد گردید بمب اتم کشف شد و اولین سفینه با میمون به کره ماه رفت که این دوره به عصر تسخیر فضا نامگذاری شد در ادامه جنگ سرد بین شوروی و امریکا به وجود آمد و کنفرانس های زیادی از جمله در کالیفرنیا توسط جروم و برونر برگزار گردید در این کنفرانس برونر سخرانی کردو کتابی تحت عنوان فرآیند آموزش و پرورش نوشت و گفت براساس تجربیاتی که در سفر به شوروی کسب کردم در آموزش و پرورش ما دروندادها خوبست ولی فرایند خراب است در شوروی دانش آموزان در مقابل نیمروز مدرسه، یکروز به کارگاه می روند لذا گفت باید فرآیند یاددهی-یادگیری عوض شود که در نتیجه در امریکا و اروپا عوض شد و گفتند هر کس برای آموزش یک ایده و فکر خوب بدهد جایزه می گیرد این نهضت در دهه 80و90 در جنوب شرق آسیا هم توسعه پیدا کرد یعنی همان چگونه فکر کردن، مهارت های فرآیندی مهارت های حل مسئله دیوئی، راه فکر کردن و پژوهش، مهارت های یادگیری مادام العمر، مشاهده، جمع آوری اطلاعات و دسته بندی و فرضیه سازی، فرضیه آزمایی، تحلیل، تفسیر، نتیجه گیری، تعمیم، دلیل، ابزار سازی، مهارت  های شهروندی، تعاون، همکاری، قانون مداری، مشارکت، نقد خود و جامعه از جمله مسائل مورد توجه در آمد در قرن 21 یادگیری برای دانستن، برای عمل کردن، برای زندگی کردن و برای با هم زیستن مطرح شد

ادامه مطلب...

مبانی نظری و فلسفی ارزشیابی توصیفی

آموزش و پرورش در مسیر حرکت رو به رشد خود از مکاتب مختلفی متاثر شده است و عمدتاً به یک جنبه از وجود متعدد انسان توجه کرده است و کمتر از نظام مندی کلی برخوردار بوده است توجه افراطی به جسم، تعلیم و تربیت به عنوان آمادگی، تعلیم و  تربیت به  عنوان شکوفا کردن استعداد و تربیت به عنوان پرورش یا تشکیل ذهن، توجه و تکرار به گذشته، عمده کردن محیط آنچنان که در مکاتب رفتارگرایان مطرح است مصادیق یک سونگری در امر تعلیم و تربیت است در طول هزاران سال تربیت مترادف عادت دادن، استفاده از حیوانات برای آزمایش و تعمیم آن به انسان، آموزش توأم با تکرار و تمرین؛ داشتن تصویری مکانیکی از انسان مطرح بوده است در تمام دیدگاههایی که در مکاتب مختلف تا نیمه دوم قرن بیستم ادامه داشته است یادگیری و آموزش را یک فرآیند افزایشی دانسته؛ اجزاء به صورت جدا از هم معنی داشته و یادگیری جزء به جزء بوده و معمولاً یادگیرنده در برابر یک انگیزش محیطی واکنش نشان می دهند در مقابل این دیدگاهها نظریه های دیگری مطرح شده است که دو باور عمده بر آن حاکم  است:

1-یکتا بودن و اهمیت خود انسان       

2-واکنش شدید در برابر رویکردهای ماشین نگر و مادی به مطالعه انسان (گای آر، لفرانسط 1382) 

مبانی انسان شناختی ارزشیابی (با تاکید بر نگرش خاص دینی به انسان) :

ویژگی های مهم رویکرد انسان گرا را به شرح ذیل می توان خلاصه نمود:

1-توجه بیشتر به تفکر و احساس و نه کسب دانش

2-یادگیری یک فرآیند رشد است که نتیجه بصیرت و تشخیص بوده و حقایق و مهارت ها در رابطه با فعالیت های با معنا متشکل از اجزای مرتبط آموخته می شوند.

ادامه مطلب...

محاسن طرح ارزشیابی توصیفی:

ارزش یابی پایانی
ارزشیابی پایانی
ارزشیابی در خدمت آموزش
ارزشیابی
تدریس موفق
خلاقیت
ارزشیابی پیشرفت تحصیلی
[عناوین آرشیوشده]